நபி ஸல் அவர்களின் நாற்பதாம் வயதை நெருங்கும்போது நபித்துவ அடையாளங்கள் தெரிய
ஆரம்பித்தன. அவற்றில் சில: மக்காவிலிருந்த
கல் ஒன்று அவர்களுக்கு ஸலாம் கூறி வந்தது உண்மையான கனவுகளைக் கண்டார்கள்; அவை அதிகாலையின் விடியலைப்
போன்று நிதர்சனமாக நடந்து விடும்; இந்த
நிலையில் ஆறு மாதங்கள் கழிந்தன
உண்மைக் கனவுகள் நபித்துவத்தின் 46 பங்குகளில்
ஒரு பங்கு என்பதன் விளக்கம்.
عَنْ
عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
قَالَ رُؤْيَا الْمُؤْمِنِ جُزْءٌ مِنْ سِتَّةٍ وَأَرْبَعِينَ جُزْءًا مِنْ
النُّبُوَّةِ (بخاري
நபி
ஸல் அவர்கள் நபித்துவ பணியாற்றியதோ 23 ஆண்டுகள்
இந்த 23 ஆண்டுகளை மாதங்களாக கணக்கு வைத்தால் சுமார் 276 மாதங்கள். இந்த 23
வருடங்கள் என்பது 46 ஆறு மாதங்களைக் கொண்டதாகும். இந்த 276 மாதங்களை 46 பாகங்களாக
பங்கு வைத்தால் முதல் ஆறு மாதங்கள் என்பது 46 பாகங்களில் ஒன்றாகும். முதல் ஆறு
மாதங்கள் நபி ஸல் அவர்கள் கண்ட கனவுகள் அனைத்தும் உண்மைக் கனவுகளாக இருந்தன. இது
நபித்துவத்தின் 46 பங்குகளில் ஒரு பங்காகும்.
ஹிரா குகையில் அவர்கள் தனித்திருந்த மூன்றாம் ஆண்டு
ரமழான் மாதம். அல்லாஹ் அகிலத்தாருக்கு தனது கருணையைப் பொழிய நாடினான். முஹம்மது
(ஸல்) அவர்களுக்கு நபித்துவத்தை வழங்கி சிறப்பிப்பதற்காக மேன்மைமிகு குர்ஆனின் சில
வசனங்களுடன் வானவர் ஜிப்ரீலை அவர்களிடம் அனுப்பி வைத்தான்.
عَنْ
عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّهَا قَالَتْ أَوَّلُ مَا بُدِئَ بِهِ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ الْوَحْيِ الرُّؤْيَا
الصَّالِحَةُ فِي النَّوْمِ فَكَانَ لَا يَرَى رُؤْيَا إِلَّا جَاءَتْ مِثْلَ
فَلَقِ الصُّبْحِ ثُمَّ حُبِّبَ إِلَيْهِ الْخَلَاءُ وَكَانَ يَخْلُو بِغَارِ
حِرَاءٍ فَيَتَحَنَّثُ فِيهِ وَهُوَ التَّعَبُّدُ اللَّيَالِيَ ذَوَاتِ الْعَدَدِ
قَبْلَ أَنْ يَنْزِعَ إِلَى أَهْلِهِ وَيَتَزَوَّدُ لِذَلِكَ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى
خَدِيجَةَ فَيَتَزَوَّدُ لِمِثْلِهَا حَتَّى جَاءَهُ الْحَقُّ وَهُوَ فِي غَارِ
حِرَاءٍ فَجَاءَهُ الْمَلَكُ فَقَالَ اقْرَأْ قَالَ مَا أَنَا بِقَارِئٍ قَالَ
فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي حَتَّى بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ
اقْرَأْ قُلْتُ مَا أَنَا بِقَارِئٍ فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي الثَّانِيَةَ حَتَّى
بَلَغَ مِنِّي الْجَهْدَ ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ اقْرَأْ فَقُلْتُ مَا أَنَا
بِقَارِئٍ فَأَخَذَنِي فَغَطَّنِي الثَّالِثَةَ ثُمَّ أَرْسَلَنِي فَقَالَ{اقْرَأْ
بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ اقْرَأْ
وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ}فَرَجَعَ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ يَرْجُفُ فُؤَادُهُ فَدَخَلَ عَلَى خَدِيجَةَ بِنْتِ خُوَيْلِدٍ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهَا فَقَالَ زَمِّلُونِي زَمِّلُونِي فَزَمَّلُوهُ حَتَّى ذَهَبَ
عَنْهُ الرَّوْعُ فَقَالَ لِخَدِيجَةَ وَأَخْبَرَهَا الْخَبَرَ لَقَدْ خَشِيتُ
عَلَى نَفْسِي فَقَالَتْ خَدِيجَةُ كَلَّا وَاللَّهِ مَا يُخْزِيكَ اللَّهُ
أَبَدًا إِنَّكَ لَتَصِلُ الرَّحِمَ
وَتَحْمِلُ الْكَلَّ وَتَكْسِبُ الْمَعْدُومَ وَتَقْرِي الضَّيْفَ وَتُعِينُ عَلَى
نَوَائِبِ الْحَقِّ فَانْطَلَقَتْ بِهِ خَدِيجَةُ حَتَّى أَتَتْ بِهِ وَرَقَةَ
بْنَ نَوْفَلِ بْنِ أَسَدِ بْنِ عَبْدِ الْعُزَّى ابْنَ عَمِّ خَدِيجَةَ وَكَانَ
امْرَأً قَدْ تَنَصَّرَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ وَكَانَ يَكْتُبُ الْكِتَابَ
الْعِبْرَانِيَّ فَيَكْتُبُ مِنْ الْإِنْجِيلِ بِالْعِبْرَانِيَّةِ مَا شَاءَ
اللَّهُ أَنْ يَكْتُبَ وَكَانَ شَيْخًا كَبِيرًا قَدْ عَمِيَ فَقَالَتْ لَهُ
خَدِيجَةُ يَا ابْنَ عَمِّ اسْمَعْ مِنْ ابْنِ أَخِيكَ فَقَالَ لَهُ وَرَقَةُ يَا
ابْنَ أَخِي مَاذَا تَرَى فَأَخْبَرَهُ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ خَبَرَ مَا رَأَى فَقَالَ لَهُ وَرَقَةُ هَذَا النَّامُوسُ الَّذِي
نَزَّلَ اللَّهُ عَلَى مُوسَى يَا لَيْتَنِي فِيهَا جَذَعًا لَيْتَنِي أَكُونُ
حَيًّا إِذْ يُخْرِجُكَ قَوْمُكَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ أَوَمُخْرِجِيَّ هُمْ قَالَ نَعَمْ لَمْ يَأْتِ رَجُلٌ قَطُّ بِمِثْلِ
مَا جِئْتَ بِهِ إِلَّا عُودِيَ وَإِنْ يُدْرِكْنِي يَوْمُكَ أَنْصُرْكَ نَصْرًا
مُؤَزَّرًا ثُمَّ لَمْ يَنْشَبْ وَرَقَةُ أَنْ تُوُفِّيَ وَفَتَرَ الْوَحْيُ (بخاري) باب بدأ الوحي
‘‘நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு வந்த வஹி (இறைச்செய்தி) தூக்கத்தில் தோன்றும் நல்ல
கனவுகளாகவே ஆரம்பத்தில் இருந்தது. அவர்கள் எந்தக் கனவு கண்டாலும் அதிகாலையின்
விடியலைப் போன்று அவை தெளிவாக அப்படியே நடக்கும். பின்னர் தனிமையை
விரும்பினார்கள். ஹிரா குகையில் தனித்திருந்து பல இரவுகள் வணக்க வழிபாட்டில்
ஈடுபடுவார்கள். பிறகு தனது குடும்பத்தாரிடம் திரும்பி வருவார்கள். இதற்காக
உணவையும் தம்மோடு எடுத்துச் செல்வார்கள். உணவு தீர்ந்தவுடன் கதீஜா (ரழி)
அவர்களிடம் வந்து மீண்டும் உணவை எடுத்துச் செல்வார்கள். இந்த நிலையில்தான் ஹிரா
குகையில் அவர்களுக்கு வஹி வந்தது. வானவர் நபியவர்களிடம் வந்து, ‘‘ஓதுவீராக!'' என்றார்கள்.
அதற்கவர்கள் ‘‘நான்
ஓதத் தெரிந்தவரில்லையே!'' என்றார்கள். அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கள் இந்நிலையைப் பற்றி பின்வருமாறு
விவரித்தார்கள்: பிறகு அவர் என்னைப் பிடித்து நான் சிரமப்படும் அளவுக்கு இறுகக்
கட்டியணைத்தார்கள். பிறகு என்னை விட்டுவிட்டு ‘‘ஓதுவீராக!'' என்றார்.
(அப்போதும்) ‘‘நான்
ஓதத் தெரிந்தவனில்லையே!'' என்றேன். மீண்டும் என்னை இறுகக் கட்டியணைத்துவிட்டு ‘‘ஓதுவீராக!'' என்றார்கள்.
(அப்போதும்) ‘‘நான்
ஓதத் தெரிந்தவரில்லையே!'' என்றேன். அவர் என்னைப் பிடித்து மூன்றாவது முறையும் கட்டியணைத்துவிட்டு, அலக்
சூராவின் ஆரம்ப வசனங்களை ஓதிக்காட்டினார்கள்.
பிறகு அந்த வசனங்களுடன் இதயம் நடுங்க (தமது துணைவியார்) கதீஜா (ரழி)
அவர்களிடம் வந்து ‘‘என்னைப்
போர்த்துங்கள், என்னைப்
போர்த்துங்கள்'' என்றார்கள்.
கதீஜா (ரழி) நபி (ஸல்) அவர்களைப் போர்த்தினார்கள். (நடுக்கம் தீர்ந்ததும்)
கதீஜாவிடம் நடந்த செய்தியைத் தெரிவித்து விட்டுத் தமக்கு ஏதும் நேர்ந்துவிடுமோ
எனத் தாம் அஞ்சுவதாகக் கூறினார்கள். அதற்கு கதீஜா (ரழி) ‘‘அவ்வாறு கூறாதீர்கள்! அல்லாஹ்வின் மீது ஆணையாக! அல்லாஹ் உங்களை ஒருபோதும்
இழிவுபடுத்தமாட்டான். தாங்கள் உறவினர்களுடன் இணங்கி வாழ்கிறீர்கள்; (சிரமப்படுவோரின்)
சுமைகளை சுமந்து கொள்கிறீர்கள். வறியவர்களுக்காக உழைக்கிறீர்கள்; விருந்தினர்களை
உபசரிக்கிறீர்கள்; உண்மையான
சோதனைகளில் (சிக்குண்டோருக்கு) உதவி புரிகின்றீர்கள்'' என்றார்கள். பின்னர் நபி (ஸல்)அவர்களைத் தம் தந்தையின் உடன் பிறந்தவரான ‘வரகா'விடம்
அழைத்துச் சென்றார்கள்.
வரகா
கிருஸ்துவராக இருந்தார். அவர் இப்ரானி (ஹிப்ரூ) மொழியை அறிந்தவர்; இன்ஜீல் வேதத்தைக் கற்றவர்; வயது முதிர்ந்தவர்; கண்பார்வையற்றவர்; அவரிடம் கதீஜா (ரழி) ‘‘என் சகோதரரே! உம் சகோதரன் மகன்
கூறுவதைக் கேளுங்கள்!'' என்றார். ‘‘என் சகோதரர் மகனே! நீர் எதைக்
கண்டீர்!'' என வரகா கேட்க, நபி (ஸல்) அவர்கள் தாம் பார்த்த
செய்திகளை அவரிடம் சொன்னார்கள். அதற்கு வரகா ‘‘இவர்தாம் மூஸாவிடம் இறைவன் அனுப்பிய நாமூஸ்
(ஜிப்ரீல்) ஆவார்'' என்று கூறிவிட்டு, உங்களது சமூகத்தார் உங்களை
உங்கள் ஊரிலிருந்து வெளியேற்றும் சமயம் நான் உயிருடன் திடகாத்திரமான இளைஞனாக
இருக்க வேண்டுமே என்று அங்கலாய்த்தார். நபி (ஸல்) அவர்கள் ‘‘மக்கள் என்னையா
வெளியேற்றுவார்கள்?'' என்று கேட்டார்கள். அதற்கவர் ‘‘ஆம்! நீங்கள் கொண்டு
வந்திருப்பது போன்ற சத்தியத்தைக் கொண்டு வந்த எந்த மனிதரும் (மக்களால்) பகைத்துக்
கொள்ளப் படாமல் இருந்ததில்லை. (நீங்கள் வெளியேற்றப்படும்) அந்நாளில் நான் உயிருடன்
இருந்தால் உங்களுக்கு பலமான உதவி செய்வேன்'' என்று கூறினார். இந்நிகழ்ச்சிக்குப் பின் வரகா
குறுகிய காலத்தில் இறந்துவிட்டார். இத்துடன் வஹி சிறிது காலம் நின்றுவிட்டது.
(ஸஹீஹுல் புகாரி, ஸஹீஹ் முஸ்லிம்)
முதல் வஹீ இறங்கிய பின் சிறிது காலம் வஹீ வராமல் இருந்தது. அதன் பின் வஹீ
இறங்கியது
قال
ابن حجر : وكان ذلك [ أي انقطاع الوحي أيامًا ] ؛ ليذهب ما كان صلى الله عليه وسلم
وجده من الروع، وليحصل له التشوف إلى العود، فلما حصل له ذلك وأخذ يرتقب مجىء
الوحى أكرمه الله بالوحي مرة ثانية . قال : صلى الله عليه وسلم :( جاورت بحراء
شهرًا فلما قضيت جوارى هبطت [ فلما استبطنت الوادي ] فنوديت، فنظرت عن يميني فلم
أر شيئًا، ونظرت عن شمالي فلم أر شيئًا، ونظرت أمامي فلم أر شيئا، ونظرت خلفي فلم
أرشيئًا، فرفعت رأسى فرأيت شيئًا، [ فإذا الملك الذي جاءني بحراء جالس على كرسي
بين السماء والأرض، فَجُئِثْتُ منه رعبًا حتى هويت إلى الأرض ] فأتيت خديجة فقلت :
[ زملوني، زملوني ] ، دثرونى، وصبوا على ماء باردًا ) ، قال : ( فدثرونى وصبوا على
ماء باردًا، فنزلت : { يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنذِرْ وَرَبَّكَ
فَكَبِّرْ وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ } [ المدثر : 1 : 5 ] )
وذلك قبل أن تفرض الصلاة، ثم حمى الوحى بعد وتتابع (الرحيق المختوم)
இப்னு ஹஜர் (ரஹ்)கூறினார்கள்:
நபி(ஸல்) அவர்களுக்கு அச்சம் நீங்கி வஹியின் மீது ஆர்வம் ஏற்படுத்துவதற்காக
வஹியின் வருகையில் தாமதம் ஏற்பட்டது. அவ்வாறே அச்சம் நீங்கி ஆர்வம் ஏற்பட்டதும்
வஹியை ஆவலுடன் எதிர்பார்த்தார்கள். அல்லாஹ் இரண்டாவது முறையாக வஹியை இறக்கி
அவர்களைச் சிறப்பித்தான். (ஃபத்ஹுல் பாரி) நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்:
நான் ஹிரா குகையில் ஒரு மாதம் தங்கியிருந்து பிறகு திரும்பினேன். நான்
பள்ளத்தாக்கில் நடந்து கொண்டிருக்கும்போது என்னை அழைக்கும் குரலைக் கேட்டு
வலப்பக்கம் பார்த்தேன். அங்கு எதையும் நான் காணவில்லை. இடப்பக்கம் பார்த்தேன், எதையும் நான் காணவில்லை. என்
தலையை உயர்த்திப் பார்த்தேன். அங்கு நான் ஒன்றைக் கண்டேன். ஹிரா குகையில் என்னிடம்
வந்த வானவர் ஜிப்ரீல் (அலை) வானுக்கும் பூமிக்குமிடையே ஒரு நாற்காலியில்
அமர்ந்திருந்தார். நான் கதீஜாவிடம் சென்று ‘‘என்னைப் போர்த்துங்கள்; என்னைப் போர்த்துங்கள்; குளிர்ந்த நீரை என் மீது ஊற்றுங்கள்'' என்று கூறினேன். அவர்கள்
என்னைப் போர்த்தி குளிர்ந்த நீரை என்மீது ஊற்றினார்கள். அப்போது இவ்வசனங்கள்
அருளப்பட்டன.
{ يَا
أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنذِرْ وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ } [ المدثر : 1 : 5 ] )
வஹீயின் வகைகள்
قال
ابن القيم، رحمه الله اقسام الوحي سبعة إحداها : الرؤيا الصادقة، وكانت مبدأ وحيه
صلى الله عليه وسلم .الثانية : ما كان يلقيه الملك في روعه وقلبه من غير أن يراه،
كما قال النبي صلى الله عليه وسلم : ( إن روح القدس نفث في روعى أنه لن تموت نفس حتى
تستكمل رزقها، فاتقوا الله وأجملوا في الطلب، ولا يحملنكم استبطاء الرزق على أن
تطلبوه بمعصية الله، فإن ما عند الله لا ينال إلا بطاعته ) .الثالثة : إنه صلى
الله عليه وسلم كان يتمثل له الملك رجلًا فيخاطبه حتى يَعِىَ عنه ما يقول له، وفي
هذه المرتبة كان يراه الصحابة أحيانًا .الرابعة : أنه كان يأتيه في مثل صلصلة
الجرس، وكان أشده عليه، فيلتبس به الملك، حتى أن جبينه ليتَفَصَّد عرقًا في اليوم
الشديد البرد، وحتى أن راحلته لتبرك به إلى الأرض إذا كان راكبها، ولقد جاء الوحى
مرة كذلك وفخذه على فخذ زيد بن ثابت، فثقلت عليه حتى كادت ترضها .الخامسة : إنه
يرى الملك في صورته التي خلق عليها، فيوحى إليه ما شاء الله أن يوحيه، وهذا وقع له
مرتين كما ذكر الله ذلك في سورة النجم .السادسة : ما أوحاه الله إليه، وهو فوق
السموات ليلة المعراج من فرض الصلاة وغيرها .السابعة : كلام الله له منه إليه بلا
واسطة ملك كما كلم الله موسى بن عمران، وهذه المرتبة هي ثابتة لموسى قطعًا بنص
القرآن . وثبوتها لنبينا صلى الله عليه وسلم هو في حديث الإسراء .(الرحيق المختوم)
. வஹியின்
வகைகள் பற்றி இப்னுல் கய்’‘ (ரஹ்) ‘ஜாதுல் மஆது' என்ற தனது நூலில் கூறுவதாவது:
1) உண்மையான கனவு. இதுதான் வஹியின்
தொடக்கமாக இருந்தது.2) வானவர், நபி (ஸல்) அவர்களின் கண்முன் தோன்றாமல் உள்ளத்தில்
இறை செய்தியைப் போட்டுவிடுவது. உதாரணமாக நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: ரூஹுல்
குத்ஸ் (ஜிப்ரீல்) எனது உள்ளத்தில் ஊதினார். அதாவது, தனது உணவை முழுமையாக முடித்துக் கொள்ளும்வரை எவரும்
மரணிக்க மாட்டார். அல்லாஹ்வை அஞ்சிக் கொள்ளுங்கள்! உணவைத் தேடுவதில் அழகிய வழியை
தேர்ந்தெடுங்கள். உணவு தாமதமாகுவதால் நீங்கள் அல்லாஹ்வுக்கு மாறு செய்து அதைத் தேட
வேண்டாம். ஏனெனில், நிச்சயமாக அல்லாஹ்விடம் உள்ளதை
அவனுக்கு வழிப்படுவதன் மூலமே தவிர வேறு வகையில் அடைய முடியாது.'' 3) வானவர் ஓர் ஆடவர் உருவில் தோன்றி நபி (ஸல்)
அவர்களிடம் பேசுவார். அதை நபி (ஸல்) அவர்கள் மனதில் நிறுத்திக் கொள்வார்கள்.
இவ்வாறான சந்தர்ப்பங்களில் தான் வானவரை நபித்தோழர்கள் சிலர் பார்த்துள்ளனர். 4) வானவர் மணியோசையைப் போன்று வருவார். இந்த வகையே நபி
(ஸல்) அவர்களுக்கு சுமையாக இருக்கும். நபி (ஸல்) அவர்களை வானவர் தன்னுடன்
இணைத்துக் கொள்வார். கடுங்குளிரிலும் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு வியர்வை
பெருக்கெடுத்து ஓடும். அவர்கள் வாகனத்தில் அமர்ந்திருந்தால் வஹியின் சுமை தாங்காது
அந்த வாகனம் அப்படியே தரையில் அமர்ந்துவிடும். ஒருமுறை நபி (ஸல்) அவர்களின் கால்
ஜைது இப்னு ஸாபித் (ரழி) அவர்களின் கால்மீது இருந்த நிலையில் வஹி வந்தது. அதன்
சுமை அவர்களது காலைத் துண்டித்து விடும் அளவுக்கு மிகக் கடினமாக இருந்தது.5) வானவர், அல்லாஹ் படைத்த அதே உருவத்தில் நபி (ஸல்) அவர்கள்
முன் தோன்றுவார். நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு அல்லாஹ்வின் செய்திகளை அறிவிப்பார்.
இவ்வாறு இரண்டு முறை நடந்துள்ளது. இதைப்பற்றி குர்ஆனில் ‘அந்நஜ்ம்' என்ற அத்தியாயத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. 6) நபி (ஸல்) அவர்களை அல்லாஹ் ஏழு வானங்களுக்கு மேல்
அழைத்து பேசுவது. நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு மிஃராஜில்" தொழுகை கடமையாக்கப்பட்டது
போன்று. 7)வானவரின்றி நேரடியாக அல்லாஹ்
பேசுவது. மூஸா (அலை) அவர்களிடம் அல்லாஹ் பேசியது போல! மூஸா நபிக்கு இந்த சிறப்பு
கிடைத்தது பற்றி குர்ஆனில் விவரிக்கப் பட்டுள்ளது. நபி (ஸல்) அவர்களுக்கும் இந்த
சிறப்பு கிடைத்தது என மிஃராஜ் தொடர்பான ஹதீஸ்களின் மூலம் தெளிவாகிறது. (ஜாதுல்
மஆது)
இஸ்லாமிய
மார்க்கத்தில் தொழுகையே முதலாவதாக கடமையாக்கப்பட்டது. இப்னு ஹஜர் (ரஹ்) கூறுகிறார்கள்:
மிஃராஜுக்குமுன்பே நபி (ஸல்) அவர்களும் தோழர்களும் தொழுது வந்தார்கள் என்பதில்
சந்தேகம் எதுவுமில்லை. ஆனால், ஐவேளைத்
தொழுகை கடமையாவதற்கு முன் ஏதேனும் தொழுகைகள் கடமையாக்கப்பட்டிருந்ததா இல்லையா
என்பதில் கருத்து வேறுபாடு உள்ளது. சிலர் ‘‘சூரிய உதயத்திற்கு முன்பும் மறைவதற்கு முன்பும்
தொழுது கொள்வது கடமையாக இருந்தது'' என்று
கூறுகின்றனர்.இப்னு ஹிஷாம் (ரஹ்) கூறுகிறார்: நபி (ஸல்) அவர்களும் தோழர்களும்
கணவாய்களுக்குச் சென்று இரகசியமாகத் தொழுது வந்தார்கள். ஒரு முறை நபி (ஸல்)
அவர்களும் அலீ (ரழி) அவர்களும் தொழும்போது அபூதாலிப் பார்த்து அதுபற்றி
விசாரித்தார். அவ்விருவரும் நற்செயலையே செய்கிறார்கள் என்று தெரிந்து கொண்டதும்
அதில் நிலைத்திருங்கள் என்று கூறினார். தொழுகை மட்டுமே
முஸ்லிம்களுக்குக் கடமையாக்கப்பட்டிருந்தது. அதைத் தவிர வேறு வணக்க வழிபாடுகளோ, ஏவல் விலக்கலோ இருந்ததாகத்
தெரியவில்லை.
நபியாக ஆக்கப்பட்ட பின் மக்களுக்கு
பகிரங்கமாக அழைப்புக் கொடுக்கும் பணியைச் செய்ய ஆரம்பித்த பின் பல விதமான எதிர்ப்புகளை
மக்காவில் நபி ஸல் அவர்கள் சந்தித்தார்கள். அவற்றில் முக்கியமானது
அபூஜஹ்லிடமிருந்து வந்த எதிர்ப்புகள்
அபூஜஹ்ல் (மடத்தனத்தின் தந்தை) என்று அழைக்கப்படும் இவன் பெயர்
அம்ருப்னு ஹிஷாம். இவனின் அறிவுத் திறமை காரணமாக அபுல் ஹிகம் அறிவின் தந்தை என
அழைக்கப்பட்டான். இஸ்லாத்தை ஏற்றதற்காக சுமையா ரழியல்லாஹு அன்ஹா என்ற வயதான பெண்ணை
மிகவும் கொடூரமாக, ஈட்டியால் முன்புறத்தில் குத்தி அவன் கொலை செய்த விதம் அவனுடைய
சமூகத்திலேயே அவன் மீதான வெறுப்பை அதிகமாக்கியது. இறுதியில் அவனுடைய மடத்தனமான
செயல்களைக் கண்ட அவனுடைய சிறிய தந்தை
வலீத் இப்னு முஙீரா என்பவர் தான் முதன்முதலில் அவனை “அபூஜஹ்ல் (மடத்தனத்தின்
தந்தை) என அழைக்க ஆரம்பித்தார்.
மக்கா வாழ்க்கையில் அபூஜஹ்லின் கொடுமைகளை விட்டும் அல்லாஹ் அவ்வப்போது
பாதுகாத்தான்
عَنْ
أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ أَبُو جَهْلٍ هَلْ يُعَفِّرُ مُحَمَّدٌ وَجْهَهُ
بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ قَالَ فَقِيلَ نَعَمْ فَقَالَ وَاللَّاتِ وَالْعُزَّى لَئِنْ
رَأَيْتُهُ يَفْعَلُ ذَلِكَ لَأَطَأَنَّ عَلَى رَقَبَتِهِ أَوْ لَأُعَفِّرَنَّ
وَجْهَهُ فِي التُّرَابِ قَالَ فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ وَهُوَ يُصَلِّي زَعَمَ لِيَطَأَ عَلَى رَقَبَتِهِ قَالَ فَمَا
فَجِئَهُمْ مِنْهُ إِلَّا وَهُوَ يَنْكُصُ عَلَى عَقِبَيْهِ وَيَتَّقِي بِيَدَيْهِ
قَالَ فَقِيلَ لَهُ مَا لَكَ فَقَالَ إِنَّ بَيْنِي وَبَيْنَهُ لَخَنْدَقًا مِنْ
نَارٍ وَهَوْلًا وَأَجْنِحَةً فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ لَوْ دَنَا مِنِّي لَاخْتَطَفَتْهُ الْمَلَائِكَةُ عُضْوًا عُضْوًا
قَالَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ ....{ كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ
لَيَطْغَى أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى أَرَأَيْتَ
الَّذِي يَنْهَى عَبْدًا إِذَا
صَلَّى أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى أَرَأَيْتَ
إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى } يَعْنِي أَبَا جَهْلٍ{ أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ
يَرَى كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ نَاصِيَةٍ
كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ كَلَّا لَا
تُطِعْهُ } (مسلم)
ஒருமுறை அபூஜஹ்ல் தன் சகாக்களிடம் உங்களில்
எவரேனும் முஹம்மது தன் தலையைக் கீழே வைப்பதை (சஜ்தா செய்வதைப்) பார்த்தீர்களா? என்று கேட்க, ஆம்! அவர் சஜ்தா செய்கிறார் என்று மற்றவர்கள்
கூறினர். உடனே கோபமடைந்த அபூஜஹ்ல் (நான் பலமுறை சொல்லியும்
அவர் கேட்கவில்லை) இப்போது நான் அவரிடம் சென்று அவர் தன் தலையை
கீழே வைத்திருப்பதை நான் கண்டால் அவருடைய கழுத்திலேயே நான் மிதிப்பேன். அல்லது
அவர் தலையை கீழே வைத்திருக்கும் நிலையிலேயே அந்தத் தலையை மண்ணில் புதைத்து
விடுவேன் என்று கூறியவனாக நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களை நோக்கி வந்தான்.
அப்போது நபி ஸல் அவர்கள் தொழுது
கொண்டிருந்தார்கள். உடனே அவர்களின் கழுத்தில் மிதிக்கும் நோக்கத்தில் அண்ணலாரை
நெருங்கி, கைகளையும் நீட்டிய போது எதையோ கண்டு பயந்து பின்வாங்கினான். நீட்டிய
அவனது கைகளையும் சுருக்கிக் கொண்டான்.அவனிடம் என்ன ஆயிற்று உமக்கு? என
காரணம் கேட்கப்பட்டது “நிச்சயமாக நான் அவரை நெருங்கிய போது எனக்கும்,
அவருக்குமிடையில் பெரியதொரு நெருப்புப் பள்ளம் இருப்பதையும், சில ராட்சத
இறக்கைகளையும், பயமுறுத்தக் கூடிய
காட்சியையும் நான் கண்டேன்” என்று அபூஜஹ்ல் கூறினான்.
நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள் கூறியதாக
அபூஹுரைரா ரழியல்லாஹு அன்ஹு அறிவிக்கும் போது
“ஒருவேளை அவன் என்னை
நெருங்கியிருந்தால் அந்த இறக்கைகளுக்குச் சொந்தமான மலக்குமார்கள் அவனைத் துண்டு
துண்டாக ஆக்கி அந்த நெருப்புப் பள்ளத்தில் வீசியிருப்பார்கள்” எனக்கூறினார்கள்.
فقد
روى البخاري عن عبد الله بن مسعود رضي الله عنه : أن النبي صلى الله عليه وسلم كان
يصلى عند البيت، وأبو جهل وأصحاب له جلوس؛ إذ قال بعضهم لبعض : أيكم يجىء بسَلاَ
جَزُور بني فلان فيضعه على ظهر محمد إذا سجد، فانبعث أشقى القوم [ وهو عقبة
بن أبي معيط ] فجاء به فنظر، حتى إذا سجد النبي وضع على ظهره بين كتفيه، وأنا
أنظر، لا أغنى شيئًا، لو كانت لي منعة، قال : فجعلوا يضحكون، ويحيل بعضهم على
بعضهم [ أي يتمايل بعضهم على بعض مرحًا وبطرًا ] ورسول الله صلى الله عليه وسلم
ساجد، لا يرفع رأسه، حتى جاءته فاطمة، فطرحته عن ظهره، فرفع رأسه، ثم قال : [
اللهم عليك بقريش ] ثلاث مرات، فشق ذلك عليهم إذ دعا عليهم، قال : وكانوا يرون أن
الدعوة في ذلك البلد مستجابة، ثم سمى : ( اللّهم عليك بأبي جهل، وعليك بعتبة بن
ربيعة، وشيبة بن ربيعة، والوليد بن عتبة، وأمية بن خلف، وعقبة بن أبي معيط ) ـ وعد
السابع فلم نحفظه ـ فوالذي نفسى بيده لقد رأيت الذين عدّ رسول الله صلى الله عليه
وسلم صرعى في القَلِيب، قليب بدر .
இப்னு மஸ்ஊது (ரழி) அவர்கள் அறிவிக்கின்றார்கள்: நபி (ஸல்) அவர்கள் கஅபாவுக்கு
அருகில் தொழுது கொண்டிருந்தார்கள். அபூஜஹ்லும் அவனது கூட்டாளிகளும் அங்கு
குழுமியிருந்தனர். அவர்கள் தங்களுக்குள் ''நம்மில் ஒருவர் இன்ன குடும்பத்தாரின் ஒட்டகங்கள்
அறுக்குமிடத்திற்குச் சென்று அங்குள்ள குடலை எடுத்து வந்து முஹம்மது சுஜூதிற்கு"
சென்ற பின் அவரது முதுகில் வைக்கவேண்டும். யார் அதனை செய்வது?'' என்று கேட்டனர். அக்கூட்டத்திலே
மிகவும் திமிர் கொண்டவனான உக்பா எழுந்து சென்று குடலை எடுத்து வந்து நபி (ஸல்)
அவர்கள் சுஜூதிற்குச் சென்றவுடன் அவர்களது இரு புஜங்களுக்கு இடையில் முதுகின் மீது
வைத்து விட்டான். இதை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னால் எதுவும் செய்ய
முடியவில்லை. எனக்கு தடுக்கும் சக்தி இருந்திருக்க வேண்டுமே!அவர்கள் தங்களுக்குள்
மமதையாகவும், ஏளனமாகவும் ஒருவர்மீது ஒருவர்
சாய்ந்து விழுந்து விழுந்து சிரித்தனர். நபி(ஸல்)அவர்கள் தலையை உயர்த்த முடியாமல்
சுஜூதிலேயே இருந்தார்கள். அங்கு வந்த ஃபாத்திமா (ரழி) அதை அகற்றியபோதுதான் நபி
(ஸல்) அவர்கள் தலையைத் தூக்கினார்கள்.
பிறகு,''அல்லாஹ்வே! நீ குறைஷிகளைத்
தண்டிப்பாயாக!''என்று மூன்று முறை கூறினார்கள்.
இது குறைஷிகளுக்கு மிகவும் பாரமாகத் தெரிந்தது. மக்காவில் செய்யப்படும்
பிரார்த்தனை அங்கீகரிக்கப்படும் என்று அவர்கள் நம்பியிருந்தார்கள். பிறகு, பெயர் கூறி குறிப்பிட்டு ''அல்லாஹ்வே! அபூ ஜஹ்லை
தண்டிப்பாயாக! உக்பா இப்னு ரபீஆவையும், ஷைபா
இப்னு ரபீஆவையும், வலீத் இப்னு உக்பாவையும், உமைய்யா இப்னு கலஃபையும், உக்பா இப்னு அபூ முயீதையும் நீ
தண்டிப்பாயாக!'' ஏழாவது ஒருவன் பெயரையும் நபி
(ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள். ஆனால் எனக்கு அது நினைவில் இல்லை. என் உயிர் எவன்
கைவசம் இருக்கிறதோ அவன் மீது சத்தியமாக! ரஸூலுல்லாஹ் (ஸல்) அவர்கள் பெயர்
குறிப்பிட்ட நபர்கள் அனைவரும் கொல்லப்பட்டு பத்ரு கிணற்றில் தூக்கி எறியப்பட்டதை
நான் பார்த்தேன். (ஸஹீஹுல் புகாரி)
وفي
رواية البخاري عن عروة بن الزبير قال : سألت ابن عمرو بن العاص : أخبرني بأشد شيء
صنعه المشركون بالنبي صلى الله عليه وسلم، قال : بينا النبي صلى الله عليه وسلم
يصلي في حجر الكعبة إذ أقبل عقبة بن أبي معيط، فوضع ثوبه في عنقه، فخنقه خنقًا
شديدًا؛ فأقبل أبو بكر حتى أخذ بمنكبيه، ودفعه عن النبي صلى الله عليه وسلم، وقال
: أتقتلون رجلًا أن يقول ربي الله ؟ .
ஸஹீஹுல்
புகாரியில் வருவதாவது: உர்வா இப்னு ஜுபைர் (ரழி) கூறுகிறார்: நான் அப்துல்லாஹ் இப்னு அம்ர்
இப்னு ஆஸ் (ரழி) அவர்களிடம் இணைவைப்பவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுடன் அரக்கத்தனமாக
நடந்து கொண்டவற்றில் மிகக் கொயூரமான ஒன்றை எனக்கு சொல்லுங்கள் என்று கேட்டேன்.
அதற்கவர் ''நபி (ஸல்) அவர்கள் கஅபாவில்
ஹஜருல் அஸ்வதிற்கு அருகில் தொழுது கொண்டிருந்தபோது உக்பா இப்னு அபூமுஈத் அங்கு
வந்து தனது மேலாடையை நபி (ஸல்) அவர்களின் கழுத்தில் போட்டு மிகக் கடினமாக
இறுக்கினான். அபூபக்ர் (ரழி) விரைந்து வந்து அவனது புஜத்தைப் பிடித்துத் தள்ளி நபி(ஸல்)
அவர்களை விட்டும் அவனை விலக்கிவிட்டு ''தனது
இறைவன் அல்லாஹ் என்று கூறியதற்காகவா ஒருவரை கொலை செய்கிறீர்கள்?'' என்று கேட்டார்கள்.
وفي
حديث أسماء : فأتى الصريخ إلى أبي بكر فقال : أدرك صاحبك، فخرج من عندنا وعليه
غدائر أربع، فخرج وهو يقول : أتقتلون رجلًا أن يقول ربي الله ؟ فلهوا عنه وأقبلوا
على أبي بكر، فرجع إلينا لا نمس شيئًا من غدائره إلا رجع معنا .
இச்சம்பவத்தை
அஸ்மா பின்த் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களும் அறிவிக்கிறார்கள்: நபி (ஸல்) அவர்களை உக்பா
இவ்வாறு கழுத்தை நெறித்துக் கொண்டிருந்தபோது உங்கள் தோழரை காப்பாற்றுங்கள் என்று
ஒருவர் அபூபக்ர் (ரழி) அவர்களிடம் வந்து கூறினார். அபூபக்ர் (ரழி) எங்களைவிட்டு
வேகமாகப் புறப்பட்டார்கள். அவர்கள் தங்களது தலையில் நான்கு சடை பின்னி
இருந்தார்கள். ''தனது இறைவன் அல்லாஹ் என்று
கூறியதற்காகவா ஒருவரை கொலை செய்கிறீர்கள்?'' என்று கூறிக்கொண்டே சென்று, நபி (ஸல்) அவர்களை விடுவித்தார்கள். அம்மக்கள் நபி
(ஸல்) அவர்களை விட்டுவிட்டு தங்களதுக் கோபத்தை அபூபக்ர் (ரழி) மீது திருப்பினர்.
நிராகரிப்பவர்களின் கடும் தாக்குதலுக்கு ஆளாகிய பிறகு அபூபக்ர் (ரழி) எங்களிடம்
திரும்பி வந்தார். அவருடைய சடையில் நாங்கள் எங்கு தொட்டாலும் அதிலிருந்து முடிகள்
கையுடனேயே வந்துவிட்டன. (முக்தஸருஸ்ஸீரா)
அபூலஹபின் குடும்பம் நபி ஸல் அவர்களுக்குத் தந்த
தொந்தரவுகள்
குறைஷித்
தலைவர்களில் ஒருவனான அபூ லஹப் அழைப்புப் பணியின் முதல் நாளிலிருந்தே நபி (ஸல்)
அவர்களிடம் கடும் பகைமையைக் காட்டி வந்தான் என்பதை ஹாஷிம் கிளையாரின் சபையிலும்
ஸஃபா மலை நிகழ்ச்சியிலும் நாம் அறிந்திருக்கிறோம். நபித்துவத்துக்கு முன் நபி (ஸல்)
அவர்கள் தங்களின் மகள்கள் ருகையா, உம்மு
குல்ஸும் (ரழி) அவர்களை அபூலஹபின் மகன்களான உத்பா, உதைபாவுக்கு மணமுடித்துக் கொடுத்திருந்தார்கள். நபி
(ஸல்) அவர்கள் ஏகத்துவப் பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கியதும் அபூ லஹப் தனது மகன்களை
நிர்ப்பந்தித்து விவாகரத்துச் செய்ய வைத்துவிட்டான். (இப்னு ஹிஷாம்) நபி (ஸல்) அவர்களின் இரண்டாவது
மகனாரான அப்துல்லாஹ் சிறு வயதில் மரணமடைந்த போது அபூலஹப் மட்டில்லா மகிழ்ச்சியுடன்
தனது தோழர்களிடம் ''முஹம்மது
சந்ததியற்றவராகி விட்டார்'' என்ற
சுபச் செய்தியைப் பெற்றுக் கொள்ளுங்கள் எனக் கூறினான். (தஃப்ஸீர் இப்னு கஸீர்) ஹஜ்ஜுடைய காலங்களிலும்
கடைத்தெருக்களிலும் அபூலஹப் நபி (ஸல்) அவர்களுக்குப் பின்னால் சுற்றி வந்து
அவர்களைப் ''பொய்யர்'' என்று கூறுவான். அது
மட்டுமல்லாமல் ரத்தம் கொட்டும்வரை அவர்களது பிடரியில் பொடிக்கற்களால்
அடித்துக்கொண்டே இருப்பான். (கன்ஜுல் உம்மால்)
அபூ
லஹபின் மனைவியும் அபூ ஸுஃப்யானின் சகோதரியுமான உம்மு ஜமீல் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு
நோவினை கொடுப்பதில் தனது கணவனைவிட குறைந்தவளும் அல்ல! சளைத்தவளும் அல்ல! முட்களை
நபி (ஸல்) செல்லும் பாதையிலும் அவர்களது வீட்டின் வாசலிலும் வைத்து விடுவாள்.
மிகக் கெட்டவளான இவள் எந்நேரமும் நபி (ஸல்) அவர்களை ஏசிப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.
பல பொய்களைப் பரப்பிக் கொண்டே இருப்பாள். நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு எதிராகக் குழப்பம்
விளைவித்துக் கொண்டும், பிரச்சினையின்
நெருப்பை மூட்டிவிட்டுக் கொண்டும் இருப்பாள். இதனால்தான் அல்குர்ஆன் அவளை ''ஹம்மாலதல் ஹத்தப்'' விறகை சுமப்பவள் என்று
வர்ணிக்கிறது.
இப்னு இஸ்ஹாக் (ரஹ்) கூறுகிறார்கள்:
நபி (ஸல்) வீட்டினுள் இருக்கும்போது நபி (ஸல்) அவர்களின் அண்டை வீட்டார்களான
அபூலஹப், ஹகம் இப்னு அபுல்ஆஸ் இப்னு
உமைய்யா, உக்பா இப்னு அபீமுயீத், அதீ இப்னு ஹம்ராஃ ஸகஃபீ, இப்னுல் அஸ்தா ஆகியோர்
எப்போதும் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு மிகுந்த நோவினை அளித்து வந்தனர். இவர்களில் ஹகம்
இப்னு அபுல் ஆஸைத் தவிர வேறு யாரும் இஸ்லாமை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. தொழுது கொண்டிருக்கும்
போது ஆட்டின் குடலை நபி (ஸல்) அவர்களை நோக்கி வீசுவார்கள். நபி (ஸல்) அவர்கள்
வீட்டில் சமைப்பதற்காக சட்டியை வைக்கும்போது அதில் ஆட்டுக்குடலை போடுவார்கள்.
இதற்காகவே இவர்களிலிருந்து தன்னை மறைத்துக் கொள்வதற்காக ஒரு சுவரை ஏற்படுத்திக்
கொண்டார்கள். இவர்கள் அசுத்தங்களை தூக்கி எறியும்போது அதைக் குச்சியில் வெளியே
எடுத்து வந்து தனது வீட்டு வாசலில் நின்ற வண்ணம் ''அப்து மனாஃபின் குடும்பத்தினரே! இதுதான் அண்டை
வீட்டாருடன் மேற்கொள்ளும் ஒழுக்கமா?'' என்று
கேட்டு, அதை ஓர் ஓரத்தில் தூக்கி
வீசுவார்கள். (இப்னு ஹிஷாம்)
அபூலஹபும் மிக மோசமான நிலையில்
மரணித்த வரலாறு விரிவுரைகளில் கூறப்பட்டுள்ளது.
مَاتَ
أَبُو لَهَبٍ لَعَنَهُ اللَّه بِالْعَدَسَةِ بِحَيْثُ لَمْ يَقْرَبْهُ أَحَد مِنْ
أَقَارِبه وَإِنَّمَا غَسَّلُوهُ بِالْمَاءِ قَذْفًا مِنْ بَعِيدٍ وَرَجَمُوهُ
حَتَّى دَفَنُوهُ (تفسير ابن كثير
அபூலஹப் மோசமான நோயினால்
இறந்து போனான். மூன்று நாட்கள் வரை அவனருகே அவன் குடும்பத்தினர் கூட செல்லவில்லை.
இறுதியில் தூரத்தில் இருந்து அவன் மீது நீரை ஊற்றி, அவனை தூக்கி எறிந்து தான்
அழனது குடும்பத்தினர் அவனை அடக்கம் செய்தனர்.
أن عتيبة بن أبي لهب أتى يومًا رسول الله صلى الله عليه
وسلم فقال : أنا أكفر بـ { وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى } [ النجم : 1] وبالذي { ثُمَّ
دَنَا فَتَدَلَّى } [ النجم : 8 ] ثم تسلط عليه بالأذى، وشق قميصه، وتفل في وجهه
صلى الله عليه وسلم، إلا أن البزاق لم يقع عليه، وحينئذ دعا عليه النبي صلى الله
عليه وسلم وقال : ( اللهم سلط عليه كلبًا من كلابك ) ، وقد استجيب دعاؤه صلى الله
عليه وسلم، فقد خرج عتيبة إثر ذلك في نفر من قريش، فلما نزلوا بالزرقاء من الشام
طاف بهم الأسد تلك الليلة، فجعل عتيبة يقول : يا ويل أخي هو والله آكلى كما دعا محمد
علىّ، قتلنى وهو بمكة، وأنا بالشام، ثم جعلوه بينهم، وناموا من حوله، ولكن جاء
الأسد وتخطاهم إليه، فضغم رأسه .
அபூலஹபின் மகன் உதைபா நபி (ஸல்) அவர்களிடம் வந்து
அத்தியாயம் அந்நஜ்மை ஓதிக் காண்பித்து ''இதை நான் மறுக்கிறேன்'' என்று கூறி நபி (ஸல்) அவர்கள் மீது பாய்ந்து
அவர்களது சட்டையைக் கிழித்து அவர்களது முகத்தில் எச்சிலை துப்பினான். ஆனால், எச்சில் நபி (ஸல்) அவர்கள் மீது
விழவில்லை. அந்நேரத்தில் நபி (ஸல்) அவர்கள் ''அல்லாஹ்வே! உனது மிருகங்களிலிருந்து ஒரு
மிருகத்தை அவன் மீது சாட்டுவாயாக!'' என்று அல்லாஹ்விடம் வேண்டினார்கள். அவர்களின் இந்த
வேண்டுதலை அல்லாஹ் அங்கீகரித்துக் கொண்டான். இச்சம்பவத்திற்கு பிறகு உதைபா
குறைஷியர்கள் சிலருடன் மக்காவிலிருந்து பயணமானான். ஷாம் நாட்டின் 'ஜர்க்கா' என்ற இடத்தில் தங்கியபோது அன்றிரவு ஒரு
சிங்கம் அவர்களைச் சுற்றிச்சுற்றி வந்தது. அப்போது உதைபா ''எனது சகோதரனின் நாசமே! அல்லாஹ்வின் மீது
ஆணையாக! முஹம்மது எனக்கு எதிராக வேண்டிக் கொண்டதுபோல் இந்த சிங்கம் என்னைத் தின்றே
முடிக்கும். நானோ ஷாமில் இருக்கின்றேன். அவர் மக்காவில் இருந்து கொண்டே என்னைக்
கொன்றுவிட்டார்'' என்று
கூச்சலிட்டான். பிறகு அவனை தங்களுக்கு நடுவில் ஆக்கிக்கொண்டு மற்றவர்கள் அவனைச்
சுற்றி தூங்கினார்கள். ஆனால், இரவில் அந்த சிங்கம் அவர்களைத் தாண்டிச் சென்று உதைபாவின்
கழுத்தை கடித்துக் குதறிக் கொன்றுவிட்டது. (தலாயிலுந்நுபுவ்வா)
மக்காவாசிகளின் கொடுமைகள் தாங்க முடியாமல் ஹபஷாவுக்கு
அனுப்பி வைத்த சம்பவம்
وفي رجب سنة خمس من النبوة هاجر أول فوج من الصحابة إلى
الحبشة . كان مكونًا من اثنى عشر رجلًا وأربع نسوة، رئيسهم عثمان بن عفان، ومعه
زوجته رقية بنت رسول الله صلى الله عليه وسلم، وكان رحيل هؤلاء تسللًا في ظلمة
الليل ـ حتى لا تفطن لهم قريش ـ خرجوا إلى البحر ويمموا ميناء شعيبة، وقيضت لهم
الأقدار سفينتين تجاريتين أبحرتا بهم إلى الحبشة، وفطنت لهم قريش، فخرجت في
آثارهم، لكن لما بلغت إلى الشاطئ كانوا قد انطلقوا آمنين، وأقام المسلمون في
الحبشة في أحسن جوار .
நபி
(ஸல்) அவர்களின் கட்டளைப்படி நபித்தோழர்களின் ஒரு குழுவினர் முதலாவதாக ஹபஷாவிற்கு
நாடு துறந்து செல்ல இருந்தார்கள். இதனை குறைஷிகள் தெரிந்து கொள்ளக்கூடாது
என்பதற்காக இரவின் நடுநிசியில் புறப்பட்டு 'ஷுஅய்பா' துறைமுகத்தை
அடைந்தனர். வியாபாரக் கப்பல்கள் இரண்டு அங்கு முகாமிட்டிருந்தன. எப்படியோ மோப்பம்
பிடித்த குறைஷிகள், இவர்களைத் தேடி அந்த
துறைமுகத்திற்கு வந்துவிட்டார்கள். அதற்குள் முஸ்லிம்கள் வியாபாரக் கப்பல்களில்
ஏறி ஹபஷாவுக்கு புறப்பட்டு விட்டார்கள். இதனால் குறைஷிகள் ஏமாற்றத்துடன்
திரும்பினர். நாடு துறந்து சென்ற குழுவில் 12 ஆண்களும் 4 பெண்களும் இருந்தனர். அவர்களுக்கு
தலைவராக உஸ்மான் (ரழி) இருந்தார்கள். இப்பயணத்தில் அவர்களின் மனைவியான (நபி (ஸல்)
அவர்களின் மகள்) ருகையாவும் (ரழி) உடன் இருந்தார்கள். அல்லாஹ்வின் அருளால்
முஸ்லிம்கள் ஹபஷாவில் வாழ்வை நிம்மதியாகக் கழித்தார்கள். இது நபித்துவம் பெற்ற
ஐந்தாம் ஆண்டின் ரஜப் மாதத்தில் நடைபெற்றது.
முதல்
ஹிஜ்ரத் சென்ற இவர்கள் அதே ஆண்டின் கடைசியில் மக்காவாசிகள் முஸ்லிமாகி விட்டனர்
என்ற தவறான தகவலால் மக்காவுக்குத் திரும்பி வந்தனர். சிலர் அது தவறான தகவல் என்று
தெரிந்து மீண்டும் திரும்பி விட்டனர். சிலர் யாருக்கும் தெரியாமல் மக்காவில்
நுழைந்து விட்டனர்.
ஹபஷாவுக்கு
இரண்டாம் ஹிஜ்ரத்
واستعد
المسلمون للهجرة مرة أخرى، وعلى نطاق أوسع، ولكن كانت هذه الهجرة الثانية أشق من
سابقتها، فقد تيقظت لها قريش وقررت إحباطها، بيد أن المسلمين كانوا أسرع، ويسر
الله لهم السفر، فانحازوا إلى نجاشي الحبشة قبل أن يدركوا .وفي هذه المرة هاجر من
الرجال ثلاثة وثمانون رجلًا إن كان فيهم عمار، فإنه يشك فيه، وثماني عشرة أوتسع
عشرة امرأة .
முஸ்லிம்கள்
பெருமளவில் ஹபஷாவிற்கு ஹிஜ்ரா செல்ல ஆயத்தமானார்கள். ஆனால் இந்த இரண்டாவது ஹிஜ்ரா
முந்திய ஹிஜ்ராவை விட மிக சிரமமாகவே இருந்தது.முஸ்லிம்களின் இப்பயணத்தை குறைஷிகள்
அறிந்து கொண்டதால் அத்திட்டத்தை அழிக்க வேண்டுமென்பதற்காக தீவிரமான முயற்சியில்
இறங்கினர். ஆனால், அல்லாஹ்வின் அருளால் பயணம்
அவர்களுக்குச் சாதகமாகி, நிராகரிப்பவர்கள்
தங்களது திட்டத்தை செயல்படுத்துவதற்கு முன்னதாகவே பயணத்தைத் துதப்படுத்தி ஹபஷா
மன்னர் நஜ்ஜாஷியை அடைந்தனர். இம்முறை 83 ஆண்களும் 18 அல்லது 19 பெண்களும் ஹபஷா சென்றனர்.
(சிலர் அம்மார் (ரழி) இப்பயணத்தில் செல்லவில்லை. எனவே, ஆண்களில் 82 நபர்கள்தான்
என்றும் கூறுகின்றனர்.) (ஜாதுல் மஆது)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக