|
29-04-2022 RAMZAN-27 |
|
بسم
الله الرحمن الرحيم اللَّهُمَّ إِنَّكَ عُفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي |
|
https://chennaijamaathululama.blogspot.com
என்ற முகவரியில் BAYAN NOTES எடுக்கலாம் |
عَنْ عَائِشَةَ رضي
الله عنها قَالَتْ قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَرَأَيْتَ إِنْ عَلِمْتُ أَيُّ
لَيْلَةٍ لَيْلَةُ الْقَدْرِ مَا أَقُولُ فِيهَا قَالَ قُولِي اللَّهُمَّ إِنَّكَ
عُفُوٌّ كَرِيمٌ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي (ابن ماجة) بَاب الدُّعَاءِ
بِالْعَفْوِ وَالْعَافِيَةِ- كِتَاب الدُّعَاءِ
அல்லாஹ்வின் திருநாமம் கூறி துஆ செய்வது சிறப்பு. அதிலும் நாம் என்ன துஆ செய்ய
நினைக்கிறாரோ அதற்குத் தோதுவான திருநாமத்தை முன்னிலைப்படுத்துவது இன்னும் சிறப்பு
قال الله تعالي وَلِلَّهِ
الأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا [الأعراف:180]يعني:تخير لمسألتك من الأسماء الحسنى ما يناسبها، فإذا كنت تطلب
العفو سل الله باسمه العفو وإذا كنت تطلب الرزق؛ فاسأل الله باسمه الرزاق أو تطلب
المغفرة أو غفران الذنوب فاسأل الله باسمه الغفار- فمن يريد الرزق لا يقول: يا
منتقم يا جبار ارزقني ولكن يقول:يا رزاق يا كريم ارزقني وكذلك المغفرة لا تقول : يا
عظيم السلطان، وقل: يا غفور يا رحيم وكذلك عندما تريد العفو تقول: اللهم إنك عفو تسأله بالصفة التي تريد
مسألة من نوعها (شرح بلوغ المرام)عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضقَالَ قَالَ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ لِلَّهِ
تِسْعَةً وَتِسْعِينَ اسْمًا مِائَةً إِلَّا وَاحِدًا مَنْ أَحْصَاهَا دَخَلَ
الْجَنَّةَ (بخاري)
அல்லாஹ்வின் திருநாமம் மூலமாக சுலைமான் அலைஹிஸ்ஸலாம் உடைய சபையில் சாதனை
படைத்த மனிதர்
قَالَ يَا
أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي
مُسْلِمِينَ-قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ
مَقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (39) قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ
عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ
فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي
لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ
لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (40النمل)قَالَ
الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ- فَقَدْ أَتَى بِعَرْشِ بِلْقِيسَ
قَبْل أَنْ يَرْتَدَّ طَرْفُ سُلَيْمَانَ إِلَيْهِ مَعَ بُعْدِ الْمَسَافَةِ
بَيْنَ الْيَمَنِ وَالشَّامِ فَرَأَى سُلَيْمَانُ الْعَرْشَ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ
بِلَمْحَةِ طَرْفِ الْعَيْنِ قَالَ اِبْن عَبَّاس وَهُوَ آصَف كَاتِب سُلَيْمَان -عَنْ
يَزِيد بْن رُومَان أَنَّهُ آصَف بْن بَرْخِيَاء وَكَانَ صِدِّيقًا يَعْلَم
الِاسْم الْأَعْظَم (تفسير ابن كثير)
முழுமையான சம்பவத்தை அறிய குர்ஆனை பார்க்கலாம்
وَكَذَلِكَ
بِمَا وَقَعَ لِلصَّحَابَةِ مِنْ كَرَامَاتٍ فِي حَيَاتِهِمْ وَبَعْدَ مَوْتِهِمْ
، فَعَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَال : وَجَّهَ عُمَرُ جَيْشًا ،
وَرَأَّسَ عَلَيْهِمْ رَجُلاً يُدْعَى : سَارِيَةَ ، فَبَيْنَا عُمَرُ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهُ يَخْطُبُ جَعَل يُنَادِي : يَا سَارِيَةُ : الْجَبَل ثَلاَثَ
مَرَّاتٍ ، ثُمَّ قَدِمَ رَسُول الْجَيْشِ فَسَأَلَهُ عُمَرُ ، فَقَال : يَا
أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هُزِمْنَا فَبَيْنَا نَحْنُ كَذَلِكَ إِذْ سَمِعْنَا
صَوْتًا يُنَادِي : يَا سَارِيَةُ إِلَى الْجَبَل ثَلاَثَ مَرَّاتٍ فَأَسْنَدْنَا
ظُهُورَنَا إِلَى الْجَبَل فَهَزَمَهُمُ اللَّهُ تَعَالَى ، وَكَانَتِ
الْمَسَافَةُ بَيْنَ الْمَدِينَةِ حَيْثُ كَانَ يَخْطُبُ عُمَرُ وَبَيْنَ مَكَانِ
الْجَيْشِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ (الخلاصة في شرح حديث الولي)
அல்லாஹ்விடம்
அஃப்வையும், ஆஃபியத்தையும் கேட்பதின் சிறப்பு
السعادة كل السعادة تأتي تحت عنوان العفو والعافية عَنْ أَنَسِ رضي الله عنه قَالَ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ رَجُلٌ فَقَالَ يَا
رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ قَالَ سَلْ رَبَّكَ الْعَفْوَ
وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ثُمَّ أَتَاهُ فِي الْيَوْمِ
الثَّانِي فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَيُّ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ قَالَ سَلْ
رَبَّكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ثُمَّ أَتَاهُ فِي
الْيَوْمِ الثَّالِثِ فَقَالَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ أَيُّ الدُّعَاءِ أَفْضَلُ
قَالَ سَلْ رَبَّكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَإِذَا
أُعْطِيتَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَقَدْ
أَفْلَحْتَ (ابن ماجة) بَاب الدُّعَاءِ
بِالْعَفْوِ وَالْعَافِيَةِ- كِتَاب الدُّعَاءِ-عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رض قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَا مِنْ
دَعْوَةٍ يَدْعُو بِهَا الْعَبْدُ أَفْضَلَ مِنْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ
الْمُعَافَاةَ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ (ابن ماجة) بَاب الدُّعَاءِ
بِالْعَفْوِ وَالْعَافِيَةِ- كِتَاب الدُّعَاءِ
ஆஃபியத் என்பது இவ்வுலகின் எல்லா வித சோதனைகளை விட்டும் பாதுகாப்புப் பெறுவதை
குறிக்கும்
والعافية أن
يسلم من الأسقام والبلايا-العفو والعافية مشتق أحدهما من الآخر ، إلا أنه غلب عليه في اللغة استعمال
العفو في نوائب الآخرة
والعافية في نوائب الدنيا وذكرهما في الحديث في الدارين إيذانا بأنهما يرجعان إلى
شئ واحد فيقال في محل العقوبة عفا عنه وفي محل الابتلاء عافاه (فيض القدير)- عَنْ
أَنَسٍ رضي الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَادَ رَجُلًا
مِنْ الْمُسْلِمِينَ قَدْ خَفَتَ فَصَارَ مِثْلَ الْفَرْخِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ هَلْ كُنْتَ تَدْعُو بِشَيْءٍ أَوْ
تَسْأَلُهُ إِيَّاهُ قَالَ نَعَمْ كُنْتُ أَقُولُ اللَّهُمَّ مَا كُنْتَ
مُعَاقِبِي بِهِ فِي الْآخِرَةِ فَعَجِّلْهُ لِي فِي الدُّنْيَا فَقَالَ رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ سُبْحَانَ اللَّهِ لَا تُطِيقُهُ أَوْ
لَا تَسْتَطِيعُهُ أَفَلَا قُلْتَ اللَّهُمَّ {آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً
وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ}قَالَ فَدَعَا اللَّهَ لَهُ
فَشَفَاهُ (مسلم) بَاب كَرَاهَةِ الدُّعَاءِ
بِتَعْجِيلِ الْعُقُوبَةِ فِي الدُّنْيَا- كِتَاب الذِّكْرِ وَالدُّعَاءِ
அஃப்வ் என்பதன் விளக்கம்- அஃப்வ் என்பது அல்லாஹ் நம்முடைய பாவங்களை தடயம் இல்லாமல் முற்றிலும்
மன்னிப்பதைக் குறிக்கும். ஆனால் மஃபிரத் என்பது அப்படியல்ல
(العفو) الذي يترك المؤاخذة
بالذنب حتى لا يبقى له أثر فيعفو أثره-والمغفرة من الله أن يصون العبد عن أن يمسه
ألم العذاب(فيض القدير)
அல்லாஹ் பாவங்களை மன்னிப்பதில் பல விதம் உண்டு
عَنْ صَفْوَانَ
بْنِ مُحْرِزٍ أَنَّ رَجُلاً سَأَلَ ابْنَ عُمَرَ كَيْفَ سَمِعْتَ رَسُولَ
اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ فِى
النَّجْوَى قَالَ يَدْنُو أَحَدُكُمْ مِنْ رَبِّهِ حَتَّى يَضَعَ كَنَفَهُ
عَلَيْهِ فَيَقُولُ عَمِلْتَ كَذَا وَكَذَا فَيَقُولُ نَعَمْ وَيَقُولُ عَمِلْتَ كَذَا وَكَذَا فَيَقُولُ نَعَمْ . فَيُقَرِّرُهُ ثُمَّ
يَقُولُ إِنِّى سَتَرْتُ عَلَيْكَ فِى الدُّنْيَا فَأَنَا أَغْفِرُهَا لَكَ
الْيَوْمَ (بخاري) باب سَتْرِ
الْمُؤْمِنِ عَلَى نَفْسِهِ - كتاب الأدب
عَنْ أَبِي
ذَرٍّ رضي الله عنه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ إِنِّي لَأَعْرِفُ آخِرَ أَهْلِ النَّارِ خُرُوجًا مِنْ النَّارِ
وَآخِرَ أَهْلِ الْجَنَّةِ دُخُولًا الْجَنَّةَ يُؤْتَى بِرَجُلٍ فَيَقُولُ سَلُوا
عَنْ صِغَارِ ذُنُوبِهِ وَاخْبَئُوا
كِبَارَهَا فَيُقَالُ لَهُ عَمِلْتَ كَذَا وَكَذَا يَوْمَ كَذَا وَكَذَا عَمِلْتَ
كَذَا وَكَذَا فِي يَوْمِ كَذَا وَكَذَا قَالَ فَيُقَالُ لَهُ فَإِنَّ لَكَ
مَكَانَ كُلِّ سَيِّئَةٍ حَسَنَةً قَالَ فَيَقُولُ يَا رَبِّ لَقَدْ عَمِلْتُ
أَشْيَاءَ مَا أَرَاهَا هَا هُنَا قَالَ فَلَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ضَحِكَ حَتَّى
بَدَتْ نَوَاجِذُهُ (ترمذي) كتاب صفة جهنم)-
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنِّي لَأَعْرِفُ
آخَرُ أَهْلِ النَّارِ خُرُوجًا مِنْ النَّارِ رَجُلٌ يَخْرُجُ مِنْهَا زَحْفًا
فَيُقَالُ لَهُ انْطَلِقْ فَادْخُلْ الْجَنَّةَ قَالَ فَيَذْهَبُ فَيَدْخُلُ
الْجَنَّةَ فَيَجِدُ النَّاسَ قَدْ أَخَذُوا الْمَنَازِلَ فَيُقَالُ لَهُ أَتَذْكُرُ الزَّمَانَ الَّذِي كُنْتَ فِيهِ
فَيَقُولُ نَعَمْ فَيُقَالُ لَهُ تَمَنَّ فَيَتَمَنَّى فَيُقَالُ لَهُ لَكَ
الَّذِي تَمَنَّيْتَ وَعَشَرَةَ أَضْعَافِ الدُّنْيَا قَالَ فَيَقُولُ أَتَسْخَرُ
بِي وَأَنْتَ الْمَلِكُ قَالَ فَلَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ضَحِكَ حَتَّى
بَدَتْ نَوَاجِذُهُ (مسلم) بَاب آخِرِ أَهْلِ النَّارِ
خُرُوجًا- كِتَاب الْإِيمَانِ
மேற்படி ஹதீஸ்களில் உள்ளபடி பாவங்களை சுட்டிக்காட்டி பிறகு மன்னிப்பது
அனைத்தும் மஃபிரத் என்ற வகையில் சேரும். மஃபிரத் என்றால் மறைப்பது. அஃப்வ் என்றால்
அடிச்சுவடு இல்லாமல் முற்றிலுமாக அழிப்பது
(العفو) ينبئ الذي يمحو
السيئات ويتجاوز عن المعاصي وهو أبلغ في الغفور لأن الغفران ينبئ عن الستر والعفو
عن المحو- قال البرهان بن أبي شريف لا ينبغي لمن وقع في ذنب واحد طول عمره أن
يسأل الله الرضا وإنما يسأله العفو فإذا حصل حصل الرضا (فيض القدير)
அல்லாஹ் நம் பாவத்தை அஃப்வ் செய்து விட்டால் மறுமையில் கேள்வி, கணக்கு அறவே
இருக்காது
فاعف عني) )،
أي: بلا سؤال ولا حساب ولا شيء؛ لأن من نوقش الحساب فقد عذب، عَنْ عَائِشَةَ عَنْ
النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَنْ نُوقِشَ الْحِسَابَ
عُذِّبَ قَالَتْ قُلْتُ أَلَيْسَ يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى {فَسَوْفَ يُحَاسَبُ
حِسَابًا يَسِيرًا} قَالَ ذَلِكِ الْعَرْضُ (بخاري) باب مَنْ نُوقِشَ
الْحِسَابَ عُذِّبَ- كتاب الرقاق-والمعنى إنما
ذلك الحساب اليسير في قوله تعالى عرض عمله لا الحساب على وجه المناقشة (مرقاة)
லைலத்துல் கத்ரு இரவை இந்த உம்மத்துக்கு
அல்லாஹ் வழங்கியதற்கான அடிப்படைக் காரணங்களில் சில....
عَنْ
مَالِكٍ أَنَّهُ سَمِعَ مَنْ يَثِقُ بِهِ مِنْ أَهْلِ الْعِلْمِ يَقُولُ إِنَّ رَسُولَ
اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أُرِىَ أَعْمَارَ النَّاسِ قَبْلَهُ أَوْ مَا شَاءَ اللَّهُ مِنْ ذَلِكَ
فَكَأَنَّهُ تَقَاصَرَ أَعْمَارَ أُمَّتِهِ أَنْ لاَ يَبْلُغُوا مِنَ الْعَمَلِ مِثْلَ
الَّذِى بَلَغَ غَيْرُهُمْ فِى طُولِ الْعُمْرِ فَأَعْطَاهُ اللَّهُ لَيْلَةَ الْقَدْرِ
خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ (مؤطا مالك)عَنْ مُجَاهِد قَالَ كَانَ فِي بَنِي إِسْرَائِيل رَجُل يَقُوم اللَّيْل
حَتَّى يُصْبِح ثُمَّ يُجَاهِد الْعَدُوّ بِالنَّهَارِ حَتَّى يُمْسِي فَفَعَلَ ذَلِكَ
أَلْف شَهْر فَأَنْزَلَ اللَّه هَذِهِ الْآيَة "لَيْلَة الْقَدْر خَيْر مِنْ أَلْف
شَهْر" قِيَام تِلْكَ اللَّيْلَة خَيْر مِنْ عَمَل ذَلِكَ الرَّجُل(تفسير
ابن كثير)- عَنْ عَلِيّ بْن عُرْوَة قَالَ:ذَكَرَ رَسُول
اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمًا أَرْبَعَة مِنْ بَنِي إِسْرَائِيل
عَبَدُوا اللَّه ثَمَانِينَ عَامًا لَمْ يَعْصُوهُ طَرْفَة عَيْن فَذَكَرَ أَيُّوب
وَزَكَرِيَّا وَحِزْقِيل بْن الْعَجُوز وَيُوشَع بْن نُون قَالَ فَعَجِبَ أَصْحَابُ
رَسُول اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ ذَلِكَ فَأَتَاهُ جِبْرِيل فَقَالَ يَا مُحَمَّد عَجِبَتْ أُمَّتُك
مِنْ عِبَادَة هَؤُلَاءِ النَّفَر ثَمَانِينَ سَنَة لَمْ يَعْصُوهُ طَرْفَة عَيْن فَقَدْ
أَنْزَلَ اللَّه خَيْرًا مِنْ ذَلِكَ فَقَرَأَ عَلَيْهِ " إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ
فِي لَيْلَة الْقَدْر وَمَا أَدْرَاك مَا لَيْلَة الْقَدْر لَيْلَة الْقَدْر خَيْر
مِنْ أَلْف شَهْر هَذَا أَفْضَل مِمَّا عَجِبْت
أَنْتَ وَأُمَّتك قَالَ فَسُرَّ بِذَلِكَ رَسُول اللَّه صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَالنَّاس
مَعَهُ (تفسير ابن ابي حاتم) وقال أبو بكر الوراق: كان ملك سليمان خمسمائة شهر وملك ذي القرنين خمسمائة شهر فصار ملكهما
ألف شهر فجعل الله تعالى العمل في هذه الليلة لمن أدركها خيرا من ملكهما (قرطبي)
லைலத்துல் கத்ரு இரவின் அடையாளங்களில்
சில...
قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ رضي الله عنه الشَّيْطَانُ يَطْلُعُ مَعَ الشَّمْسِ كُلَّ يَوْمٍ إِلاَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ قَالَ : وَذَلِكَ أَنَّهَا تَطْلُعُ يَوْمَئِذٍ لاَ شُعَاعَ لَهَا (مصنف ابن ابي شيبة) عَنِ الْحَسَنِ قَالَ:قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم لَيْلَةُ الْقَدْرِ لَيْلَةٌ بَلْجَةٌ سَمْحَةٌ تَطْلُعُ شَمْسُهَا لَيْسَ لَهَا شُعَاعٌ(مصنف ابن ابي شيبة) عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رضى الله عنه قَالَ تَذَاكَرْنَا لَيْلَةَ الْقَدْرِ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ أَيُّكُمْ يَذْكُرُ حِينَ طَلَعَ الْقَمَرُ وَهُوَ مِثْلُ شِقِّ جَفْنَةٍ (مسلم) باب فَضْلِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَالْحَثِّ عَلَى طَلَبِهَا- كتاب الصيام- عَنْ زِرٍّ قَالَ قُلْتُ لِأُبَيِّ بْنِ كَعْبٍ أَخْبِرْنِي عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ يَا أَبَا الْمُنْذِرِ....أَنَّى عَلِمْتَ ذَلِكَ قَالَ بِالْآيَةِ الَّتِي أَخْبَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قُلْتُ لِزِرٍّ مَا الْآيَةُ قَالَ تُصْبِحُ الشَّمْسُ صَبِيحَةَ تِلْكَ اللَّيْلَةِ مِثْلَ الطَّسْتِ لَيْسَ لَهَا شُعَاعٌ حَتَّى تَرْتَفِعَ (ابوداود) بَاب فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ- كِتَاب الصَّلَاةِ
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக